Cukrzyca i jej powikłania. Przełom medycyny Komórkowej
źródło: "Dlaczego zwierzęta nie dostają zawałów serca...Tylko my ludzie" - autor Dr Rath, Dr Niedźwiecki
- Na całym świecie, ponad 100 milionów ludzi cierpi na cukrzycę. Tylko w samych Niemczech liczba diabetyków przekroczyła milion. Do najczęstszych powikłań cukrzycy dochodzi ze strony układu krążenia, tak więc przy zaburzeniach metabolizmu cukrów: zawały serca, udary mózgu i inne schorzenia sercowo-naczyniowe nie należą do rzadkości. Wyróżnia się dwa typy cukrzycy: typ I - tzw cukrzyca wrodzona (zwana również młodzieńczą lub insulinozależną) i typ II -cukrzyca nabyta (dorosłych lub insulinoniezależna). Cukrzyca młodzieńcza jest w dużym stopniu wywoływana przez defekt genetyczny, który prowadzi do niewystarczającej produkcji insuliny w trzustce i wymaga regularnych zastrzyków insulinowych. W przeciwieństwie do tego typu, czynniki wywołujące zaburzenia przemiany cukrów u dorosłych (w typie II) są do tej pory nieznane. Nic więc dziwnego, że cukrzyca jest jeszcze jedną chorobą rozwijającą się wciąż na skalę światową.
- Medycyna konwencjonalna ogranicza się zasadniczo do leczenia objawów cukrzycy obniżając podniesiony poziom cukru we krwi. Jednak choroba sercowo-naczyniowa i inne powikłania cukrzycowe występują często nawet u pacjentów z kontrolowanym poziomem cukru we krwi. Obniżanie poziomu cukru we krwi jest koniecznym, ale niewystarczającym sposobem leczenia zaburzeń cukrzycowych. Bez poznania czynników wywołujących chorobę nigdy nie będzie możliwa skuteczna profilaktyka i leczenie cukrzycy.
- Nowoczesna medycyna komórkowa stanowi przełom w naszym rozumieniu przyczyn, w zapobieganiu i terapii pomocniczej przy cukrzycy dorosłych. Nieprawidłowy metabolizm cukrów jest często skutkiem chronicznego niedoboru witamin i innych składników odżywczych w milionach komórek trzustki, odpowiedzialnych za produkcję insuliny. Niedostateczne zaopatrzenie komórek trzustki idzie w parze z niedoborem komórkowych składników odżywczych w ścianach arterii i innych organach. W przypadku wrodzonych zaburzeń metabolicznych, chroniczny deficyt komórkowych składników odżywczych uruchamia nieprawidłowości w metabolizmie węglowodanów i wywołuje przewlekłą chorobę metaboliczną, czyli cukrzycę.
- Komórkowe składniki odżywcze zapobiegają zaburzeniom metabolicznym, a tym samym rozwojowi choroby. Badania naukowe i kliniczne potwierdziły szczególne znaczenie witaminy C, witaminy E, niektórych witamin z grupy B, chromu i innych niezbędnych składników odżywczych w profilaktyce i leczeniu wspomagającym cukrzycy i jej powikłań.
- Moje zalecenia dla pacjentów cierpiących na cukrzycę:
Rozpocznijcie jak najszybciej naturalną terapię z zastosowaniem komórkowych składników odżywczych i poinformujcie o tym swojego lekarza. Przyjmujcie regularnie niezbędne składniki odżywcze jako dodatek do swych leków cukrzycowych. Nie odstawiajcie ani nie zmieniajcie żadnych przepisanych lekarstw bez konsultacji z lekarzem. Duże ilości naturalnej witaminy C mogą zmniejszyć zapotrzebowanie na insulinę, dlatego od momentu rozpoczęcia naturalnej terapii powinno się przeprowadzać częste kontrole poziomu cukru we krwi, by zapobiec hipoglikemii.
- Lepiej zapobiegać niż leczyć. Skuteczność działania komórkowych składników odżywczych u pacjentów z cukrzycą bazuje na eliminacji niedoboru biologicznego „paliwa" w milionach komórek beta wysepek Langerhansa w trzustce, wątrobie i ścianach naczyń krwionośnych. Naturalny program sercowo-naczyniowy, który koryguje takie choroby jak cukrzyca i jej powikłania jest najlepszym wyborem, jakiego możesz dokonać, aby skutecznie zapobiec chorobie.
Teraz możemy zakończyć problem masowej śmierci
Jak podaje WHO - Światowa Organizacja Zdrowia - ponad 900 000 ludzi umiera rocznie na cukrzycę i jej powikłania. Suma „straconych lat życia", spowodowana przez śmierć i inwalidztwo na skutek cukrzycy - rozmiar tych kosztów ponoszonych przez całą społeczność -szacuje się na ponad 15 milionów lat życia.
Dodatkowe informacje na temat komórkowych składników odżywczych w cukrzycy
Cukrzyca jest szczególnie złośliwym zaburzeniem metabolicznym. Problemy z krążeniem i zatory mogą pojawić się praktycznie w każdej części liczącego około 100 000 km systemu naczyń krwionośnych.
Powikłania sercowo-naczyniowe u pacjentów chorych na cukrzycę:
- Ślepota spowodowana zamknięciem arterii oczu
- Niewydolność nerek spowodowana zatorami naczyń nerkowych, wymagająca stałych dializ
- Zamknięcie światła arterii kończyn dolnych, co prowadzi do obumarcia tkanek - gangreny, a w konsekwencji do amputacji
- Zawały serca spowodowane zatorami naczyń wieńcowych
- Udary mózgu spowodowane zatorami naczyń mózgowych
Pomyłkowa zamiana molekuły witaminy C i glukozy jest przyczyną choroby sercowo-naczyniowej o podłożu cukrzycowym.
Kluczem do zrozumienia naczyniowych komplikacji przy cukrzycy jest podobieństwo struktury molekularnej witaminy C i glukozy. Konsekwencje metabolicznej zamiany tych dwóch molekuł są katastrofalne.
Kluczowa rola witaminy C w zapobieganii chorobie sercowo-naczyniowej przy cukrzycy
Kolumna A ukazuje sytuację metaboliczną u zdrowego człowieka. Komórki śródbłonka tworzące błonę wewnętrzną naczynia (endothelium) zawierają liczne biologiczne „pompy", wyspecjalizowane w transportowaniu witaminy C i cukrów z krwioobiegu. U zdrowej osoby pompy te transportują optymalną ilość molekuł cukru i witaminy C do ściany naczynia krwionośnego, zapewniając prawidłową pracę tej ściany i zapobiegając chorobie sercowo-naczyniowej.
Kolumna B pokazuje sytuację pacjenta z cukrzycą. Z powodu wysokiego stężenia cukru we krwi, „pompy" komórkowe są przeładowane molekułami cukru i automatycznie wypierają molekuły witaminy C. Skutki tego mechanizmu u diabetyków są szczególnie niebezpieczne: z jednej strony dochodzi do nagromadzenia cukru w endothelium i całej ścianie naczynia, z drugiej zaś do niedoboru witaminy C. W konsekwencji powoduje to chorobliwe pogrubienie ścian naczyń na całej ich długości a nie tylko w obszarze naczyń wieńcowych serca. Ten fakt wyjaśni dlaczego zaburzenia krążenia u diabetyków występują praktycznie w każdej części ciała, w każdym organie.
Kolumna C pokazuje decydujący środek zapobiegawczy przy powikłaniach sercowo-naczyniowych u diabetyków. Optymalne dzienne spożycie wybranych komórkowych składników odżywczych, zwłaszcza witaminy C, pomaga przywrócić równowagę pomiędzy metabolizmem witamin i cukrów.
Optymalne dostarczanie witamin i innych komórkowych składników odżywczych w dziennej diecie, stanie się już w niedalekiej przyszłości podstawową terapią w leczeniu chorób metabolicznych, takich jak cukrzyca. Tylko od nas zależy jak najszybsze rozpowszechnienie tej informacji, ratującej zdrowie i życie milionów chorych.
Kliniczny dowód: naturalna witamina C obniża poziom cukru we krwi i zapotrzebowanie na insulinę
Badania kliniczne wykazują, że u pacjentów z cukrzycą witamina C przyczynia się nie tylko do zapobiegania powikłaniom naczyniowym, lecz również wspomaga proces normalizacji zachwianej równowagi w metabolizmie glukozy. Profesor R. Pfleger i jego koledzy z Uniwersytetu w Wiedniu opublikowali wyniki znaczącego badania klinicznego, w którym wykazali, że dodatek do diety 300-500 mg witaminy C dziennie znacząco poprawia metabolizm diabetyków. Poziom cukru we krwi obniżył się średnio o 30%, dzienne zapotrzebowanie na insulinę o 27%, a wydzielanie cukru w moczu - ważny wskaźnik w diagnozowaniu cukrzycy - zostało niemal całkowicie wyeliminowany.
To niesamowite, że badanie to zostało po raz pierwszy opublikowane w 1937 roku w wiodącym europejskim dzienniku medycznym, ale do dzisiaj nie doczekało się publikacji w podręcznikach medycznych, ze szkodą dla zdrowia milionów diabetyków cierpiących dodatkowo na powikłania ze strony systemu sercowo -naczyniowego.
Im więcej naturalnej witaminy C - tym mniejsze zapotrzebowanie na insulinę
Pacjenci z cukrzycą mogą znacząco obniżyć dzienne zapotrzebowanie na insulinę zwiększając dzienne spożycie witaminy C. To stwierdzenie jest rezultatem pewnego badania przeprowadzonego na słynnym Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii. Prowadzący je naukowiec dr J. F. Dice był sam dotknięty chorobą i uzależniony od dziennego przyjmowania 32 jednostek insuliny.
W trakcie trwającego trzy tygodnie badania, dr Dice stopniowo zwiększał dzienne spożycie witaminy C aż do osiągnięcia pułapu 11 gramów dziennie w 23 dniu. W celu lepszego przyswajania dużych ilości witaminy C przez organizm, dawka została podzielona na małe racje i przyjmowana stopniowo w ciągu dnia. W chwili osiągnięcia dziennej dawki witaminy C w ilości 11 gramów, spadło dzienne zapotrzebowanie na insulinę z 32 jednostek do 5. Zatem przy każdym dodatkowym gramie witaminy C w diecie, pacjent mógł zmniejszyć dawkę insuliny o 2,5 jednostki.
Dalsze badania kliniczne nad wybranymi składnikami odżywczymi w cukrzycy
W różnorodnych badaniach klinicznych dowiedziono, że obok witaminy C również inne składniki odżywcze wywierają znaczący wpływ na metabolizm cukrów. W tabeli poniżej zamieściłem ważniejsze z przeprowadzonych doświadczeń. Lewa kolumna zawiera badaną substancję odżywczą, prawa zaś autora badania (patrz: spis literatury).
Wykaz specjalnych komórkowych składników odżywczych w cukrzycy:
W uzupełnieniu programu podstawowego przyjmujcie dziennie podwyższone dawki następujących komórkowych składników odżywczych:
- witamina C: koryguje zaburzenia równowagi w komórkach wywołane przez podniesiony poziom cukru we krwi, pomaga obniżyć zapotrzebowanie na insulinę, stabilizuje i chroni ściany arterii;
- witamina E: przeciwutleniacz, zapewnia ochronę błon komórkowych;
- witaminy BI, B2, B3, B5, B6, BI2 i biotyna: nośniki bioenergii metabolizmu komórkowego, poprawiają metaboliczną wydajność, zwłaszcza komórek wątroby - głównego ośrodka przemiany materii w organizmie;
- chrom: pierwiastek śladowy, niezbędny biokatalizator dla optymalnego metabolizmu glukozy i insuliny;
- inozytol i cholina: składniki lecytyny - ważnego materiału budulcowego błony komórkowej. Odgrywają znaczącą rolę w metabolicznym transporcie i optymalnym zaopatrzeniu komórek w substancje odżywcze.
Apeluję do wszystkich pacjentów chorych na cukrzycę - rozpocznijcie jak najszybciej naturalną terapię z komórkowymi składnikami odżywczymi i jednocześnie poinformujcie prowadzącego lekarza, prosząc go o dodatkowe badania poziomu cukru we krwi, przynajmniej w fazie początkowej terapii. Zwiększajcie dawkę witaminy C powoli i systematycznie - zaczynając od 1 grama dziennie. Po około dwóch tygodniach zwiększcie ilość do 2 gramów, a po następnych dwóch do 4-5 gramów dziennie. Ta dawka odpowiada mniej więcej jednej łyżeczce witaminy C w proszku i zostanie najlepiej przyswojona przez wasz organizm w formie małych porcji, podawanych do posiłków. Wasz metabolizm bardzo szybko dostosuje się do regularnego dopływu dodatkowej witaminy C. Głównym celem naturalnej terapii nie jest całkowita eliminacja wstrzykiwania insuliny, szczególnie w przypadku cukrzycy wrodzonej (insulinozależnej), ale redukcja dziennego zapotrzebowania na insulinę i ochrona Waszych arterii przed powikłaniami sercowo-naczyniowymi, tak częstymi w przypadku zaburzeń metabolizmu cukrów.
W związku z faktem iż dobranie odpowiedniej suplementacji (odpowiednich preparatów) jest dosyć trudne polecamy konsultacje z farmaceutą. Synergizm (wzmocniona siła działania jednego składnika przez drugi) zależy od ich odpowiedniego doboru i dawkowania. Jeżeli ktoś z Państwa stosował kiedyś suplementy i nie dały one pozytywnego rezultatu, to z pewnością były one nieprawidłowo dobrane lub dawkowane. Na rynku polskim istnieje mnóstwo preparatów, sporo z nich daje zacznie lepsze rezultaty niż pozostałe, część tych lepszych warto sprowadzić nawet z zagranicy aby posiadały jak najmniej składników syntetycznych typu substancje wiążące, wypełniające, stabilizujące.
Pod żadnym pozorem nie wolno samemu zmniejszać lub zwiększać dawkowania poszczegolnych leków przepisanych przez lekarza !!!
W momencie kiedy suplementacje zacznie działać twój lekarz może być tak zadowolony z poprawy twojego stanu zdrowia, że może ograniczyć dawki przepisywanych ci leków, a nawet całkowicie z nich zrezygnować. Wszelkie zmiany dotyczące zażywania leków musisz konsultować z lekarzem.